Δ-2.8, Μνήμη θανάτου, (17/2/21).

ΣΥΜΜΑΖΕΥΕ καλά τό νοῦ σου, χριστιανέ, προτρέπει ἄλλος Πατήρ, καί μνημόνευε τήν ὥρα τοῦ θανάτου σου. Φέρνε ζωντανά μπροστά σου τήν εἰκόνα τοῦ ἄψυχου πιά σώματός σου. Προσπάθησε νά νοιώσης τόν πόνο τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς. Μελέτα συχνά τή ματαιότητα τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Στέλνε τή σκέψι σου νά περιοδεύη τίς τιμωρίες τοῦ Ἄδου. Συλλογίσου, σέ ποιά κατάστασι νά βρίσκωνται τάχα οἱ ψυχές ἐκεῖ; Σέ τί δεινό στεναγμό, φόβο καί τρόμο ἤ πικρή σιγή; Μέ πόση βαθειά ἀπελπισία περιμένουν τίς πιό μεγάλες τιμωρίες, πού θά δοθοῦν ὕστερα ἀπό τήν τελική κρίσι;

Τύπωσε ἀκόμη καλά στή σκέψι σου τή φοβερή ἡμέρα τῆς παγκοσμίου ἀναστάσεως, ὅταν ὁλόκληρη ἡ ὑπόδικος ἀνθρωπότης θά παρασταθῆ μπροστά στό δικαστικό βῆμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀναλογίσου τό φριχτό ἐκεῖνο δικαστήριο καί τήν ἀνίλεη ἀπόφασι πού θά σκεπάση μέ αἰώνιο βᾶρος ἐντροπῆς τούς δυστυχισμένους ἁμαρτωλούς.

Μελετώντας ὅλα αὐτά, χριστιανέ, θά ἀποφεύγης τούς κακούς λογισμούς καί τά πονηρά ἔργα καί θά γίνης πιό πρόθυμος στήν ἀρετή.