ΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, Ἀββᾶ, ρώτησαν οἱ Ἀδελφοί τόν Ὅσιο Θεόδωρο τῆς Φέρμης, ἄλλοτε μέν νά ἔρχωνται μόνα των τά δάκρυα στήν προσευχή, ἄλλοτε πάλι νά στερεύουν;

- Τά κατανυκτικά δάκρυα, ἐξήγησε ὁ σοφός Γέροντας, μοιάζουν πολύ μέ τή βροχή. Ἄλλοτε βρέχει ραγδαία κι’ ἄλλοτε πάλι γίνεται μεγάλη ξηρασία. Ὅταν βρέχη, ὁ φρόνιμος γεωργός καλλιεργεῖ τό χωράφι του καί κυττάζει μή πάει χαμένη οὔτε σταλαγματιά νερό. Πολλές φορές μιας ἡμέρας βροχή ἀρκεῖ γιά ὅλο τό χρόνο καί δίνει ἄφθονους καρπούς στό γεωργό. Ἄς φροντίση κι’ ὁ εὐσεβής ἄνθρωπος νά καλλιεργῆ μέ προσοχή τό χωράφι τῆς ψυχῆς του, ὅταν έρχωνται τά δάκρυα, γιά νά ἔχη πνευματικούς καρπούς τόν καιρό τῆς ξηρασίας. Ποιός γνωρίζει ἄν θά βρῆ ἄλλοτε τήν εὐλογημένη βροχή τῶν δακρύων;