ΠΩΣ ν’ ἀποκτήσω κατάνυξι στήν προσευχή, Ἀββᾶ; ρώτησε ἕνας Ἀδελφός τόν Ὅσιο Σιλουανό, πού εἶχε μεγάλη πείρα στά πνευματικά, καί τοῦ ἐμπιστεύθηκε πώς ἔκανε μεγάλη προσπάθεια νά ψάλλη μελωδικά γιά ν’ ἀντιστέκεται στόν ὕπνο πού τόν ἐνοχλοῦσε στήν Ἀκολουθία.
- Ἡ ψυχή, παιδί μου, δέ συγκινεῖται τόσο ἀπό τή μελωδία, ὅσο ἀπό τό περιεχόμενο τοῦ ψαλμοῦ, ἐξήγησε ὁ Ὅσιος. Προσέχοντας μόνο νά ψάλλης μελωδικά, κινδυνεύεις νά πέσης σέ κενοδοξία καί νά σκληρύνη πιό πολύ ἡ καρδιά σου. Εἶτε προσεύχεσαι, εἶτε ψάλλεις, νά ἔχης πάντοτε βαθειά συναίσθησι ότι βρίσκεσαι μπροστά στόν Ἅγιο Θεό. Μήν ἐπιτρέπης στό νοῦ σου νά ρεμβάζη. Ἀγάπησε τήν ταπεινοσύνη, πού γεννᾶ τήν κατάνυξι. Μή θέλης νά κάνης ἐπίδειξη τῆς σοφίας καί τῶν γνώσεών σου. Προτίμα νά διδάσκεσαι παρά νά διδάσκης. Κοντά στά παραπάνω, βλέποντας ὁ Θεός τήν ἀγαθή σου προαίρεσι, θά σοῦ δώση τό χάρισμα τῆς κατανύξεως.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ε, παρ. 1.42]