Ε-4.4, ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, (1/9/21).

ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ Ἅγιο ἐπίσκοπο, λέγουν ἀκόμη οἱ Πατέρες, πώς ὅταν ἔβγαινε νά κοινωνήση τόν λαό, ἔβλεπε νά πηγαίνουν οἱ χριστιανοί, ἄλλοι μέ κατάμαυρο πρόσωπο, ἄλλοι μ’ ἐξογκωμένα κι’ ἐρεθισμένα μάτια, πού μόλις ἔπαιρναν τά Ἄχραντα Μυστήρια, ἐκαίγοντο, ἄλλοι πάλιν πήγαιναν μέ ὁλόλευκα φορέματα καί φωτισμένη ὄψι. Τό Ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου, πού ἔπαιρναν μέ πολλή προσοχή κι’ εὐλάβεια, τούς λάμπρυνε περισσότερο.
Ό Ἐπίσκοπος παρακάλεσε τόν Θεό νά τοῦ ἀποκαλύψη τό μυστήριο πού ἔβλεπε μπροστά του. Ἄγγελος Κυρίου τοῦ ἐξήγησε πώς ὅσοι πήγαιναν νά κοινωνήσουν μέ λαμπρό πρόσωπο καί λευκή στολή, ζοῦσαν μ’ ἀγνότητα καί σωφροσύνη, ἦσαν δίκαιοι, συμπαθεῖς στούς ἄλλους καί φιλεύσπλαγχνοι. Πλησίαζαν τά Ἅγια Μυστήρια μέ καθαρή συνείδησι καί ἡ Θεία Χάρις τούς ἐπεσκίαζε. Ἐκείνοι πού φαίνονταν κατάμαυροι, ἦσαν βυθισμένοι στή λάσπη τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν. Ὅσοι εἶχαν ἐρεθισμένα καί ἐξογκωμένα μάτια, ἦσαν πονηροί καί ἄδι-κοι, φθονεροί καί ἄπληστοι. Αὐτοί, ὄχι μόνον δέν ὠφελοῦντο ἀπό τή Θεία Κοινωνία, μά καταδικάζονταν, γιατί τολμοῦσαν νά πλησιάσουν μέ βαρυμένη συνείδησι, χωρίς μετάνοια καί προετοιμασία.
Ἀπό τότε ὁ καλός Ποιμενάρχης κήρυξε μετάνοια καί διόρθωσι ζωῆς στό ποίμνιο πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Κύριος κι’ ἐμπόδιζε τούς ἀναξίους ἀπό τή Θεία Κοινωνία.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ε, παρ. 4.4]