Ο ΕΛΕΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ μᾶς κάνει γνωστή στ’ ἀπομνημονεύματά του τήν πνευματική ζωή τῶν Μοναχῶν τῆς ἐποχῆς του.
Σέ μιά ἀπό τίς περιοδεῖες του στήν ἀφρικανική ἔρημο, γνώρισε τόν περιβόητο Ἀββᾶ Ἀπολλῶ, πού εἶχε στή συνοδεία του πάνω ἀπό πεντακοσίους μαθητᾶς. Τό καθημερινό πρόγραμμα τῆς ζωῆς τους, μᾶς λέγει ὁ Παλλάδιος, ἦταν αὐτό περίπου:
Νήστευαν ὥς τήν ἐνάτη ὥρα, ἐνῶ ἐργάζονταν μέ ἀπόλυτη σιωπή. Μετά σταματοῦσαν τό ἐργόχειρο, πήγαιναν ὅλοι στήν ἐκκλησία τῆς σκήτης καί παρακολουθοῦσαν τή Θεία Λειτουργία μέ πολλή εὐταξία καί κατάνυξι. Στό τέλος κοινωνοῦσαν μέ μεγάλη εὐλάβεια τά Ἄχραντα Μυστήρια. Ἀκολουθοῦσε ἡ λιτή τους τράπεζα. Ψωμί κι’ ώμά λαχανικά ἡ ὄσπρια βρεγμένα, ἦταν ἡ πιό συνηθισμένη τους τροφή. Ὕστερα κάθονταν γύρω ἀπό τόν Πνευματικό τους Πατέρα καί Διδάσκαλο κι’ ἄκουγαν μέ προσοχή τό λόγο τοῦ Θεοῦ πού μέ πολλή σοφία ἐκεῖνος τούς ἐρμήνευε. Ἔτσι τούς ἔπαιρνε ἡ νύχτα, ἔπεφταν λίγες ὥρες νά ξεκουρασθοῦν, γιά νά σηκωθοῦν πάλι τά μεσάνυχτα νά προσευχηθοῦν καί νά ψάλλουν ὕμνους στόν Θεό, ὥσπου νά ξημερώση.
Αὐτός ὁ τρόπος ζωῆς τούς εἶχε ἐντελῶς ἐξαϋλώσει, μᾶς βεβαιώνει ὁ χριστιανός περιηγητής.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ε, παρ. 4.5]