ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΙΟΔΕΥΟΝΤΑΣ τούς ἐρημίτας, διηγεῖται ἀλλοῦ πάλι ὁ Παλλάδιος, φθάσαμε κάποτε στή σκήτη τοῦ Ἀββᾶ Ὤρ, πού ἀσκήτευαν πάνω ἀπό χίλιοι Μοναχοί. Πατέρα κι’ ὁδηγό τους εἶχαν αὐτόν τόν Ὅσιο. Μόλις φθάσαμε, μᾶς ὑποδέχθηκε ὁ Γέροντας μ’ ἀνυπόκριτη χαρά κι’ ἀφοῦ ἀντάλλαξε μαζί μας ἀδελφικό ἀσπασμό καί εἶπε τή συνηθισμένη γιά τήν περίστασι προσευχή, μᾶς ἔπλυνε μόνος του τά πόδια. Ὕστερα μᾶς ἔβαλε νά καθίσωμε κοντά του καί μᾶς εἶπε λόγια ὠφέλιμα ἀπό τή Γραφή. Ἦταν ἄνθρωπος βαθειά μελετημένος καί φωτισμένος μέ τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μᾶς προέτρεψε ἀκόμη καθώς ἔκανε σ’ ὅλους τούς φιλοξενουμένους του, νά μή πάρουμε σωματική τροφή, προτοῦ κοινωνήσωμε μέ τούς Ἀδελφούς τά Ἄχραντα Μυστήρια. Παρακολουθήσαμε λοιπόν τή Θεία Λειτουργία στό Κυριακό κι’ ἐκοινωνήσαμε μαζί τους. Ὕστερα μᾶς πῆρε στήν τράπεζα καί κάθισε κοντά μας γιά νά μᾶς χορταίνη συγχρόνως μέ τό λιτό φαΐ καί μέ τήν πλούσια διδαχή του.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ε, παρ. 4.6]