ΕΝΑΣ ἀδελφός πῆγε νά συμβουλευτῆ κάποιο Γέροντα:
Είναι σωστό, Ἀββᾶ, νά φυλάξω δυό χρυσά νομίσματα, πού μοῦ περίσσεψαν ἀπό τό ἐργόχειρό μου, γιά νά τά ἔχω στά γεράματά μου ἡ ὅταν μού συμβεῖ ἀρρώστια;
Ὄχι, τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας, δέν εἶναι καθόλου σωστό νά τά κρατήσης, γιατί ἔτσι μαθαίνεις νά στηρίζῃς τίς ἐλπίδες σου σ’ αὐτά καί παύεις νά ἔχῃς τήν προστασία του Θεοῦ.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Η, παρ. 1.20]

 

Ο ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ μοναχός πού ἔχει γευτεῖ τή γλύκα τῆς ἀκτημοσύνης, λέγει κάποιος Πατῆρ, νοιώθει σάν βᾶρος περιττό καί τό ρᾶσο ἀκόμη πού φορεῖ καί τό λαγῆνι τοῦ νεροῦ πού ἔχει στό κελλί του, γιατί κι αὐτά καμμιά φορά τοῦ ἀπασχολοῦν τό νοῦ του.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Η, παρ. 1.21]

 

ΑΛΛΟΣ Γέροντας πνευματικός δίνει τίς παρακάτω συμβουλές στούς Μοναχούς:
- Μή θέλεις νά ἔχῃς κρεμασμένο στήν πόρτα του κελλιοῦ σου ἄλλο ρούχο, ἀπό ’κεῖνο πού φορεῖς. Πολλοί καλλίτεροί σου τρέμουν ἀπό τό κρύο. Πῶς ἐσύ ὁ ἁμαρτωλός τολμᾶς νά ἔχῃς περισσά;
- Μή γυρεύεις νά κρύβῃς παράμερα σκεῦος ἀμεταχείριστο, γιατί θά πάψῃ νά ἔχῃ τή φροντίδα σου ὁ Θεός. Οὔτε χρήματα μή συνηθίζης νά κρατῇς. Ἀγόρασε μ’ αὐτά τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα καί τά ὑπόλοιπα δόσε τα ἐλεημοσύνη, προτοῦ βραδυάσει γιατί δέν ξέρεις ἄν ξημερωθῆς.
Ἄν τό κελλί σου χωρῇ μόνο τήν κεφαλή σου, μή θέλεις ν’ ἀποκτήσῃς πιό εὐρύχωρο.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Η, παρ. 1.22]