ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, πού τόν ἐρωτοῦσαν γιατί οἱ ἡσυχασταί ἀποφεύγουν τόσο πολύ τή συναναστροφή τῶν ἀνθρώπων, ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος εἶπε τό παρακάτω χαριτωμένο παράδειγμα:
- Ὅσο ἡ κόρη βρίσκεται κλεισμένη στό σπίτι τοῦ πατέρα της, πολλοί τή γυρεύουν σέ γάμο. Ὅταν ὅμως πανδρευθῆ πιά, ἀρχίζει νά μήν ἀρέση σ' ὅλους. Ἄλλοι τήν έπαινοῦν κι ἄλλοι τῆς βρίσκουν πολλά ψεγάδια. Παύει ἔτσι νά ἔχη τήν ὑπόληψι, πού εἴχε, ὄταν ἦταν ἀθέατη. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Ὄταν πολυπαρουσιάζεται, χάνει τό ὑψηλόν πού ἔχει καί δέν ἀρέσει σέ πολλούς.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Στ, παρ. 1.3]