ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ παρακάλεσε τὸν Γέροντά του νὰ τοῦ ἐξηγήση ποιὸς νὰ εἶναι τάχα ὁ ἀργὸς λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο θὰ ἀπολογηθοῦμε στὸν Κριτή.
- Κάθε συζήτησι, ποὺ ἀφορᾶ μόνο τὰ γήϊνα, ἐξήγησε ὁ Γέροντας, καταντᾶ ἀργὸς λόγος. Ὅταν κουβεντιάζης γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς, δὲν ἀργολογεῖς. Ἀλλὰ κι ἀπὸ τοῦτο προτιμότερη εἶναι ἡ σιωπή. Πόσες φορές, κουβεντιάζοντας γιὰ ὠφέλιμα πράγματα, δὲν ξεγλιστρᾶ ἡ γλῶσσα μας καὶ στὰ βλαβερά;

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Στ, παρ. 2.5]