Θ-1.1, ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, (20/3/24).

ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ Πατέρες, ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς Ἰωάννης ὁ Κολοβός, ἔτρωγαν μόνο ψωμί κι ἀλάτι μιά φορά τήν ἡμέρα κι οὔτε ἀπ’ αὐτό χόρταιναν, γι’ αὐτό ἦσαν δυνατοί στό ἔργο τοῦ Θεοῦ.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.1]

 

Θ-1.2, ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, (20/3/24).

ΑΦ' ΟΤΟΥ ἔγινε μοναχός ὁ Ἀββᾶς Διόσκορος, ἔτρωγε μιά φορά τήν ήμέρα λίγο κρίθινο ψωμί ἤ φτιαγμένο ἀπό λούπινα.
Κάθε χρόνο ἐπιχειροῦσε κι ἀπό μιά καινούργια ἄσκησι. Παραδείγματος χάριν, δέν ἔβγαινε καθόλου ἀπό τό κελλί του, ἤ ἔμενε ἀμίλητος. Ἔτσι κατώρθωσε νά κόψῃ ὅλες του τίς ἐπιθυμίες.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.2]ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ

 

Θ-1.3, ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, (20/3/24).

ΕΝΑΣ ἀδελφός στό Κοινόβιο του Ἁγίου Θεοδοσίου, στήν Παλαιστίνη, τριανταπέντε ὁλόκληρα χρόνια ἔτρωγε μόνο ψωμί μιά φορά τήν ἑβδομάδα καί δέν ἔβγαινε ἀπό τήν ἐκκλησία.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.3]

 

Θ-1.4, ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, (20/3/24).

Ο ΟΣΙΟΣ Μακάριος ἔβαζε αὐτόν τόν ὅρο στόν ἑαυτό του, ὅταν ἐπρόκειτο νά καθήσῃ στήν τράπεζα τῶν Ἀδελφών: Ἀν τοῦ προσφέρουν κρασί νά πιῇ γιά τήν Ἀγάπη τους, ἀλλά γιά ἕνα ποτήρι, νά μήν πιῇ νερό μιά ὁλόκληρη ἡμέρα.
Oἱ ἀδελφοί, νομίζοντας πώς ἔτσι θά τόν εὐχαριστήσουν, τοῦ ἔδιναν νά πιῇ. Ἐκεῖνος τό δεχόταν, γιά νά βασανίσῃ ὕστερα τόν ἑαυτό του. Ὁ μαθητής του ὄμως, πού ἤξερε τόν μυστικό ἀγῶνα του, ἔλεγε στούς ἄλλους ἰδιαιτέρως:
- Γιά τήν ἀγάπη του Χριστοῦ, μή τόν ἀναγκάζετε νά πιῇ κρασί, γιατί ἀπό αὔριο θ' ἀρχίσῃ τό μαρτύριο τῆς δίψας.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.4]