ΕΝΑΣ μοναχός ρώτησε τό Γέροντά του, ἀπό ποιά ἀφορμή γεννιέται στόν ἄνθρωπο ὁ πόλεμος τῆς σαρκός.
- Ἀπό τήν πολυφαγία καί τήν πολυϋπνία κυρίως, τοῦ ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος. Καί ἡ φύσις μέν ἐπιθυμεῖ τήν ἠδονή, ἡ ἄσκησις ὅμως μαραίνει τήν ἐπιθυμία.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.13]

 

ΚΑΠΟΙΟΣ χριστιανός πῆγε δῶρο ἕνα φλασκί κρασί στούς Ἐρημίτας πάνω στό βουνό τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου. Ὁ Πρεσβύτερος, πού ἔκανε τή διανομή, ἔδωσε ἕνα ποτήρι καί στόν Ὅσιο Σισώη. Ἐκεῖνος τό ἦπιε, ἀλλ’ ὁ Πρεσβύτερος, ἐπειδή ἦταν πολύ ἡλικιωμένος, ἐτοιμάστηκε νά τοῦ δώσει καί δεύτερο.
- Πᾶψε νά μέ βάζεις σέ πειρασμό, ἀδελφέ, τοῦ εἶπε τότε αὐστηρά ὁ Γέροντας. Ἤ μήπως λησμόνησες πώς ὑπάρχει καί διάβολος;

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.14]

 

ΑΝ ΣΟΥ εἰπῇ ὁ λογισμός σου, λέγει κάποιος Πατῆρ, πώς σήμερα εἶναι ἑορτή γι’ αὐτό φᾶγε καλλίτερα, μήν τόν ἀκούσεις, ἀδελφέ, γιατί ἔτσι ἑορτάζεις ἰουδαϊκῶς καί ὄχι χριστιανικῶς. Οἱ ἐβραῖοι ἐτοίμαζαν πολλῶν εἰδῶν φαγητά γιά νά γιορτάσουν. Ἡ καλοφαγία τοῦ Μοναχοῦ ἄς εἶναι τό πένθος καί τά δάκρυα.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.15]