Ο ΑΒΒΑΣ Ἑλλάδιος ἔτρωγε σ’ ὅλη του τή ζωή μόνο ψωμί κι ἀλάτι, ὅπως ὅλοι οἱ σκητιώται. Σάν ἔφθανε τό Πᾶσχα, ἔλεγε στόν ἑαυτό του:
- Σήμερα, χᾶριν τῆς μεγάλης γιορτῆς, πρέπει νά κοπιάσω περισσότερο.
Ἐνῶ λοιπόν τίς ἄλλες ἔτρωγε καθιστός, τήν ἡμέρα τοῦ Πᾶσχα συνήθιζε νά τρώγῃ ὄρθιος.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.16]

 

ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΑΣΙΜΕΣ ἡμέρες, ἔλεγε στούς μαθητᾶς του, ἕνας πνευματικός Γέροντας:
- Ἄς χορτάσωμε μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ σήμερα κι ἄς εὐφρανθοῦμε μέ τᾶς διηγήσεις τῶν Πατέρων, τέκνα μου.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.17]

 

ΓΙΟΡΤΗ γιά τόν πνευματικό ἄνθρωπο, γράφει ὁ Ὅσιος Ἐφραῖμ ὁ Σῦρος, εἶναι ἡ τήρησις τῶν Θείων ἐντολῶν καί παρηγοριά του ἡ ἀποχή ἀπό τό κακό. Καύχημά του ὁ φόβος του Θεοῦ καί πραγματική του εὐφροσύνη ἡ ἡμέρα πού θά τόν προσκαλέσῃ ὁ οὐράνιος Βασιλεῦς νά κληρονομήσῃ τά αἰώνια ἀγαθά Του.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.18]

 

ΤΑ ΜΑΤΙΑ του χοίρου, λέγει κάποιος Πατῆρ, εἶναι ἔτσι φτιαγμένα, πού βλέπουν μόνο στή γῆ. Τό ἴδιο παθαίνει κι ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει κυριευθεῖ ἀπό τήν ἐπιθυμία τῶν φαγητῶν· βλέπει ὅλο πρός τά κάτω καί δέν εἶναι ἰκανός γιά τίποτε ὑψηλόν.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.19]

 

ΓΙΑΤΙ σέ τρέμουν τά δαιμόνια, Ἀββᾶ; ρώτησε τόν Ὅσιο Ἰσίδωρο τόν Πηλουσιώτη κάποιος νέος μοναχός.
- Γιατί ἀφ’ ὅτου ἔγινα καλόγερος, τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Ὅσιος, δέν ἐπέτρεψα στό λάρυγγά μου καμμιά ἀπόλαυσι.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Θ, παρ. 1.20]