ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ταπεινὸς στ’ ἀλήθεια ἐκεῖνος ποὺ ἐξευτελίζει τὸν ἑαυτὸ του μόνος του, λέγει ἄλλος Πατῆρ. Αὐτὸ δὲν εἶναι τόσο δύσκολο. Ταπεινοσύνη εἶναι νὰ δέχεσαι μ’ εὐχαρίστησι νὰ σὲ ἐξευτελίζουν ἄλλοι.
Ὁ ἴδιος πάλι συμβουλεύει:
- Ἂν σ’ ἐπαινέσουν, μὴ δεχθῆς τὸν ἔπαινο. Θυμίσου παρευθὺς πόσες ἁμαρτίες ἔχεις, ποὺ ἂν τὶς γνώριζαν οἱ ἄνθρωποι, ὅπως τὶς γνωρίζει ὁ Θεός, δὲν θὰ σ’ ἐγκωμίαζαν καθόλου. Παρακάλεσε τὸν Κύριο, μὲ τὴν καρδιά σου, νὰ σὲ σκεπάσῃ, γιὰ νὰ μὴ ζημιωθῇς ἀπὸ τὸν ἔπαινο.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.101].

 

ΚΑΘΟΤΑΝ μία Κυριακὴ στὸ κατώφλι τῆς Ἐκκλησίας ὁ Ἀββᾶς Ἰωάννης ὁ Κολοβὸς ὕστερα ἀπὸ τὴ Θεία Λειτουργία. Οἱ ἀρχάριοι Μοναχοὶ τῆς σκήτης τὸν περικυκλώσανε καὶ τοῦ ἔκαναν διάφορες ἐρωτήσεις γύρω ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ ζωή.
Ἕνας ὅμως ἀπὸ τοὺς γεροντότερους Μοναχοὺς φαίνεται πὼς φθόνησε καὶ εἶπε πικρόχολα στὸν Ὅσιο:
- Τὸ σκεῦος σου, Ἰωάννη, εἶναι γεμᾶτο δηλητήριο.
- Δίκαιο ἔχεις, ἀδελφέ, τοῦ ἀποκρίθηκε ταπεινὰ ὁ Ὅσιος· καὶ κρίνεις μόνο ἀπὸ τὰ ἔξω. Τί θὰ ἔλεγες ἄραγε, ἂν μποροῦσες νὰ ἰδῇς καὶ τὰ πιὸ μέσα;

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.102].

 

ΕΓΙΝΕ σύναξι στὴ σκήτη καὶ πῆγε τελευταῖος ὁ Ἀββᾶς Μωϋσῆς. Οἱ Πατέρες, γιὰ νὰ τὸν δοκιμάσουν, εἶπαν τάχα μεταξύ τους, ἀλλὰ δυνατὰ γιὰ ν’ ἀκουστῇ:
- Τί γυρεύει ἀνάμεσά μας τοῦτος ὁ Ἀράπης;
Ὁ Μωϋσῆς δέχτηκε σιωπηλὰ τὴν προσβολή. Ἔμεινε ὅμως στὴ θέσι του ἤρεμος.
- Δὲν ταράχτηκες καθόλου Μωϋσῆ; Τὸν ρώτησαν ὕστερα οἱ Γέροντες.
- Ταράχτηκα, εἶπε ἐκεῖνος ταπεινά, ἀλλὰ ἀγωνίστηκα νὰ μὴ μιλήσω.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.103].