ΑΠΟ τοῦτο διακρίνεις τὸ δυνατὸ χαρακτήρα τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος, ὅταν παραδέχεται τὰ σφάλματά του καὶ ὑπομένει ὡς τὴν τελευταία του πνοὴ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ τὸν βρίσκουν.
Ἄλλοτε πάλι ἔλεγε μὲ στεναγμό:
- Ὅλες οἱ ἀρετὲς μπῆκαν σὲ τούτη τὴν καλύβα ἐκτὸς ἀπὸ μία· ἀλλὰ χωρὶς αὐτὴ πῶς νὰ προκόψω ὁ δυστυχής;
- Ποιὰ εἶναι αὐτή, Ἀββᾶ; ρωτοῦσαν οἱ ἀδελφοί.
- Ἡ αὐτομεμψία, ἀποκρινόταν ὁ Μέγας Πατῆρ.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.40]