ΣΤΟΝ τόπο ποὺ θὰ καταδικασθῇ ὁ διάβολος, θὰ πάω κι ἐγώ, ἔλεγε ταπεινώνοντας τὸν ἑαυτόν του, ὁ Ὅσιος Ποιμήν.
Καὶ ἄλλη φορά:
- Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ταπεινοφροσύνη καὶ φόβο Θεοῦ, ὅπως κι ἀπὸ τὸν ἀέρα ποὺ ἀναπνέει.
Σὲ ἄλλη πάλι περίστασι:
- Τὰ πιὸ χρήσιμα ἐργαλεῖα τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ αὐτοεξουθένωσις καὶ ἡ περιφρόνησις τοῦ ἰδίου θελήματος.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.41]