ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ἀπὸ τὴ Θηβαίδα ἔφεραν ἁλυσοδεμένο κάποιο δαιμονισμένο σ’ ἕνα Γέροντα Ἐρημίτη νὰ τὸν κάνη καλά. Ὁ Ὅσιος ἐξώρκισε τὸ πονηρὸ πνεῦμα νὰ φύγη ἀπὸ τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ.
- Δὲ βγαίνω, φώναξε ἐκεῖνο, ἂν δέ μου εἰπῆς πρῶτα ποιοὶ εἶναι τὰ ἐρίφια καὶ ποιοὶ τὰ ἀρνία, ποὺ λέει ὁ Χριστός.
- Ἐγὼ εἶμαι ἀπὸ τὰ ἐρίφια, ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας. ’Ὅσο γιὰ τὰ ἀρνία Του, Ἐκεῖνος τὰ γνωρίζει.
- Ἡ ταπείνωσί σου μὲ διώχνει, φώναξε φοβισμένο τὸ δαιμόνιο, καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸν δυστυχισμένο, ποὺ εἶχε τόσο βασανίσει.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.57].

 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ γιὰ ταπεινοφροσύνη κάποιος σοφὸς Γέροντας, ἔλεγε τ’ ἀκόλουθα ἀξιοπρόσεχτα:
- Ὅταν βάλης μετάνοια στὸν ἀδελφό σου καὶ ζητήσης ταπεινὰ συγχώρησι, διώχνεις παρευθὺς κάθε ἐνέργεια τοῦ πονηροῦ ἐναντίον σου. Ὁ μυλωνὰς δένει τὰ μάτια τοῦ ζώου ποὺ γυρίζει τὸ μύλο γιὰ νὰ μὴ στρέψη καὶ τοῦ φάγη τὸ μισθό του. Ἂς κάνωμε κι ἐμεῖς τὸ ἴδιο. Δένοντας τὰ μάτια μας μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη, δὲ θὰ βλέπωμε τὰ λίγα καλά μας ἔργα γιὰ νὰ ὑπερηφανευώμαστε καὶ νὰ χάνωμε τὸ μισθό μας.
Ὁ Θεὸς παραχωρεῖ νὰ μᾶς προσβάλουν καμιὰ φορά ἀκάθαρτοι λογισμοί, γιὰ νὰ μὴ ὑψηλοφρονοῦμε, ἀλλὰ γι’ αὐτοὺς καὶ μόνο νὰ κατακρίνωμε τὸν ἑαυτό μας. Κάτι τέτοιοι λογισμοὶ γίνονται σκεπάσματα τοῦ μικροῦ καλοῦ ποὺ ἔχομε τυχὸν κάνει. Ἐκεῖνος ποὺ κατηγορεῖ διαρκῶς τὸν ἑαυτό του δὲν χάνει τὸ μισθό του.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.58].