ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ περιστατικὸ διηγήθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς γέροντας στοὺς νεωτέρους ἀδελφούς:
- Δυὸ φίλοι συμφώνησαν ν’ ἀσκητέψουν. Πῆγαν στὴν ἔρημο κι ἔφτιαξαν μία καλύβα, ἀλλὰ δὲν κύτταξαν νὰ βροῦν Πνευματικὸ γιὰ νὰ τοὺς καθοδηγῇ. Ἔτσι παρανόησαν τὸ σχετικὸ μὲ τὸν πνευματικὸ εὐνουχισμὸ ρητὸ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ αὐτοευνουχίσθησαν γιὰ νὰ πᾶνε εὔκολώτερα στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὅταν τὸ ἔμαθε ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ὄχι μόνο τοὺς ἐπετίμησε αὐστηρότατα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴ Θεία Κοινωνία τοὺς ἐχώρισε. Ἐκεῖνοι ὅμως, ἐξακολουθῶντας νὰ νομίζουν τὴν πράξι τους θεάρεστη, δὲν δέχτηκαν τὸ ἐπιτίμιο. Ἀγανακτισμένοι, πῆγαν στὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων νὰ βροῦν τὸ δίκαιό τους. Σὰν τ’ ἄκουσε ἐκεῖνος, τοὺς μάλωσε πιὸ πολὺ καὶ τοὺς εἶπε πὼς δὲν ἦσαν ἄξιοι νὰ κοινωνήσουν. Ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα πῆγαν στὴ Ρώμη γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν στὸν Πάπα, ἀλλὰ τὰ ἴδια ἄκουσαν κι ἐκεῖ. Τέλος, στὴν ἀπελπισία τοὺς σκέφτηκαν τὸν Ἐπίσκοπο τῆς Κύπρου, τὸν Ἅγιο Ἐπιφάνιο.
- Οἱ Ἀρχιεπίσκοποι, ἔλεγαν μεταξὺ τους οἱ τιμωρημένοι, ἔχουν συμφέρον νὰ ὑποστηρίζῃ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὁ Κύπρου ὅμως εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος καὶ φωτισμένος ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὸς δὲν χαρίζεται σὲ κανένα καὶ θὰ μᾶς δικαιώσῃ.
Μόλις ὅμως βγῆκαν στὴν Κύπρο, προτοῦ ἀκόμα φθάσουν ἀπὸ τὸ λιμάνι στὴν Ἐπισκοπή, ἀποκαλύφθηκε στὸν Ἅγιο ὁ ἐρχομός τους. Ἔστειλε τότε ἄνθρωπο νὰ τοὺς πῇ νὰ μὴ τολμήσουν νὰ παρουσιασθοῦν μπροστά του, ἀλλὰ νὰ φύγουν ἀμέσως ἀπὸ τὴ νῆσο. Γιὰ πρώτη φορά τότε ἐκείνοι οἱ δυστυχισμένοι κατάλαβαν τὴν πλάνη τους κι εἶπαν μεταξύ τους:
- Πρέπει νὰ ἔχωμε σφάλλει καὶ νὰ εἴμαστε πολὺ ἔνοχοι. Γιατί, ἂν οἱ ἄλλοι Ἀρχιερεῖς μᾶς ἀδικοῦν, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς ἀδικῇ κι αὐτὸς ἐδῶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, χωρὶς ἀκόμη νὰ φανοῦμε μπροστά του;
Σὰν ταπεινώθηκε ἡ καρδιά τους κι εἶδαν τὸ λάθος τους, ὁ Θεὸς πληροφόρησε τὸν Ἅγιο Ἐπιφάνιο κι ἔστειλε πάλι ἀπεσταλμένο νὰ τοὺς φέρῃ κοντά του. Τοὺς συμβούλεψε, τοὺς ἐξωμολόγησε, τοὺς παρηγόρησε καὶ τοὺς ἔλυσε τὸν κανόνα. Ὕστερα τούς ἔστειλε πίσω στὴν Αἴγυπτο μαζὶ μὲ συστατικὸ γράμμα γιὰ τὸν Πατριάρχη, στὸν ὁποῖο ἔγραψε μεταξὺ ἄλλων κι αὐτὰ τὰ συγκινητικὰ λόγια:
- «Δέξου, τίμιε Πάτερ, τὰ τέκνα σου ἐν μετανοίᾳ καὶ ταπεινώσει».
- Ὅταν ταπεινωθῇ ὁ ἄνθρωπος κι ἀναγνωρίσῃ τὸ σφάλμα του, κατέληξε ὁ Γέροντας ποὺ διηγήθηκε τὴν ἱστορία, ἡ Χᾶρις τοῦ Θεοῦ πληροφορεῖ καὶ τοὺς ἄλλους νὰ γίνωνται ἐπιεικεῖς.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.66].