Ζ-1.79, ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ, (14/12/22).

ΕΝΑΣ σοφὸς Γέροντας, στὸν ὁποῖον πήγαιναν πολλοὶ γιὰ συμβουλές, συνήθιζε νὰ λέγη:
- Πόσο καλλίτερα θὰ ἦταν γιὰ μένα νὰ διδάσκωμαι παρὰ νὰ κάνω τὸ δάσκαλο στοὺς ἄλλους.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.79].

 

ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ

Ζ-1.80, ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ, (14/12/22).

- ΠΟΙΟ εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Μοναχοῦ; Ρώτησε μία μέρα τὸ νεαρὸ ὑποτακτικό του, ὁ Ὅσιος Μακάριος.
- Σὺ ρωτᾶς ἐμένα, Ἀββᾶ, εἶπε ντροπαλὰ ὁ νέος;
- Γιατί ὄχι, ἀποκρίθηκε ὁ Ὅσιος. Μυαλὸ ἔχεις νὰ σκεφτῆς.
- Νομίζω πὼς ὁ Μοναχὸς δὲν ἔχει ἄλλο ἔργο ἀνώτερο ἀπὸ τὸ νὰ βιάζη διαρκῶς τὸν ἑαυτό του νὰ κάνη τὸ καλό, εἶπε τότε ὁ ὑποτακτικός.
Ὁ Γέροντας συμφώνησε πὼς ἦταν πολὺ ὀρθὴ ἡ ἀπάντησί του.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.80].

 

Ζ-1.81, ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ, (14/12/22).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ταπείνωσις, Ἀββᾶ; ρώτησαν κάποιον Γέροντα οἱ ἀδελφοί της σκήτης.
- Ταπείνωσις, παιδιά μου, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος, εἶναι νὰ σοῦ φταίξη ὁ ἄλλος καὶ σὺ νὰ τὸν συγχωρέσης παρευθύς, χωρὶς νὰ περιμένης νὰ σοῦ ζητήση συγγνώμη.
- Πιὸ σύντομο δρόμο γιὰ τὸν Οὐρανὸ ἀπὸ τὴν ταπεινοσύνη δὲν μπορεῖς νὰ βρῆς, ἔλεγε ἄλλος Πατήρ.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 1.81].