ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ξένοι Μοναχοί πῆγαν κάποτε νά συμβουλευτοῦν τόν Ὅσιο Παμβῶ. Ὁ πρῶτος ἦταν μεγάλος νηστευτής, ὁ δεύτερος ἐντελώς ἀκτήμων, ὁ τρίτος εἶχε ἀφιερώσει τόν ἑαυτό του στήν ἐξυπηρέτησι τῶν γερόντων καί ὁ τέταρτος ἦταν εἴκοσι χρόνια ὑποτακτικός.
Σάν ἄκουσε τίς ἀρετές τους ὁ Ὅσιος τούς εἶπε αὐτά τά λόγια:
- Τοῦτος ἐδῶ ὁ τελευταῖος σᾶς ἔχει ὅλους ξεπεράσει, γιατί ἐσεῖς οἱ ἄλλοι ὅ,τι κάνετε, τό κάνετε μέ τό θέλημά σας. Ἐνῶ αὐτός κάθε μέρα θυσιάζει τό δικό του και, χωρίς ἄλλο, θά στάζῃ αἷμα ἡ καρδιά του.
Γι’ αὐτό οἱ καλοί ὑποτακτικοί συγκαταλέγονται μέ τούς ὀμολογητᾶς τῆς Πίστεως.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 2.10]