- Ἄφησέ με, Ἀββᾶ, τοῦ ἔλεγε, νά πάω νά μείνω ἐκεῖ κι ἐλπίζω πώς ἔχω πολύ νά προκόψω.
- Ὁ τόπος δέ δίνει προκοπή στόν ἄνθρωπο, ἀλλ’ ὁ τρόπος τῆς ζωῆς, τοῦ ἀποκρινόταν ὁ σοφός Γέροντας. Οἱ νέοι ἔχουν ἀνάγκη πρώτα ἀπό ὑπακοή γιά νά προοδέψουν..

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 2.16]

 

ΤΗΝ ἴδια γνώμη ἔχει κι ὁ Ἀββᾶς Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοψ.
- Ἀρχάριος Μοναχός, ἔλεγε, πού δέν ἔμαθε ὑπακοή καί ταπεινοσύνη, ἀλλά νηστεύει ἤ κάνει ἄλλη ἄσκησι ἀφ’ ἑαυτοῦ του, μή περιμένεις νά προκόψῃ. Αὐτός δέν ἔχει ἰδέα τί πάει νά πῇ Μοναχός.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 2.17]

 

Η ΑΡΕΤΗ, πού ἀποκτᾶ ὁ μοναχός ἀφ’ ἑαυτοῦ του, ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς Θεωνᾶς, μή περιμένεις νά μείνῃ σ’ αὐτόν γιά πολύ καιρό. Τοῦ ἀφαιρεῖ ὁ Θεός τή Χάρι Του, γιατί γνωρίζει πώς θά πλανηθῇ μέ τό νά ἐμπιστεύεται μόνο στόν ἑαυτό του. Μόνιμη ἀρετή βρίσκεις στούς μακαρίους ὑποτακτικούς, πού ἔχουν παραδώσει σῶμα καί ψυχή στόν Πνευματικό τους Πατέρα..

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 2.18]