ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ὁ Ὅσιος Ποιμῆν πώς ὁ Ἀββᾶς Νισθερώ ἦταν παράδειγμα καλού ὑποτακτικοῦ στό γειτονικό Κοινόβιο, πῆγε νά βεβαιωθῇ μέ τά μάτια του. Εἴδε πράγματι πώς ὁ Νισθερώ, ὄχι μόνο ὑπακοή τελεία εἶχε στό Γέροντά του, μά καί ὑπομονή στούς πειρασμούς καί σιωπή μεγάλη.
- Πῶς ἀπόκτησες τόσες ἀρετές, ἀδελφέ; τόν ἀνάγκαζε ὁ Ὅσιος Ποιμήν νά ὁμολογήση.
- Ὅταν πρωτοῆλθα στό Κοινόβιο, Ἀββᾶ, εἶπα στό λογισμό μου: Σύ καί τό ἄλογο, ταπεινέ, πού γυρίζει τό μαγγανοπήγαδο, εἴσαστε ἕνα πράγμα. Ἐκεῖνο τό βρίζουν, τό δέρνουν, τό ἀναγκάζουν νά δουλεύη καί νά φορτώνεται καί δέν ἀντιλογεῖ. Κάνε κι ἐσύ τό ἴδιο. Δέν λέγει ἄλλωστε κι ὁ ψαλμωδός: «κτηνώδης ἐγενήθην παρά σοι κἀγώ διά παντός μετά σοῦ»;

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 2.24]

 

ΘΕΛΕΙΣ νά σώσης τήν ψυχή σου, ἀδελφέ; λέγει στούς ὑποτακτικούς ὁ Ἀββᾶς Ποιμήν. Γίνε σάν πέτρινη στήλη. Οὔτε ὅταν σέ βρίζουν νά ἐξοργίζεσαι, οὔτε ὅταν σέ ἐπαινοῦν νά ὑψηλοφρονῆς.

[Ἀπό τό βιβλίο "Σταλαγματιές από την πατερική σοφία", ἀδ. Θεοδώρας Χαμπάκη, Κεφ. Ζ, παρ. 2.25]