Ὁ ἀμέτρητος καὶ ἀτελείωτος πλοῦτος μας εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Μέσῳ αὐτῆς ὅλοι οἱ οὐρανοὶ εἶναι δικοί μας, ὅλοι οἱ κόσμοι τοῦ Θεοῦ δικοί μας. Καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι τὸ πολυτιμότερο ὅλων:

ὁ ἴδιος ὁ πανηδύτατος Κύριος καὶ Χριστὸς εἶναι δικός μας καὶ μαζί Του δικά μας ἡ κάθε αἰώνια μακαριότητα καὶ ἡ κάθε αἰώνια χαρά…
Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Κύριος καὶ Χριστὸς φάνηκε στὴ γῆ, δὲν ὑπάρχει χάσμα ἀνάμεσα στὴ γῆ καὶ τὸν οὐρανό, ἀνάμεσα στὸ Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Ἑνώθηκε τὸ θεῖο μὲ τὸ ἀνθρώπινο, τὸ οὐράνιο μὲ τὸ γήινο, τὸ αἰώνιο μὲ τὸ πρόσκαιρο.
Ἡ Ἐκκλησία ὡς τὸ θεανθρώπινο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ οὐρανογήινο παλάτι, ὅπου βιώνεται ἡ αἰώνια ζωὴ μέσῳ τῆς ὀρθῆς, ἀληθινῆς, ἀποστολικῆς, θεανθρώπινης καὶ ἁγιοπατερικῆς Ὀρθοδόξου πίστεως στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Δὲν ὑπάρχουν νεκροὶ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ: Ὅλοι μέσα σ᾿ αὐτὴν εἶναι ζῶντες καὶ μάλιστα ζῶντες ἀθανάτως, ἤδη ἀπὸ τὴ γῆ ζῶντες τὴν ἀθανασία.

Κάθε ἱερὸς ναὸς εἶναι καὶ ἕνα κομμάτι τοῦ οὐρανοῦ πάνω στὴ γῆ. Καὶ ὅταν εἶσαι μέσα στὸ ναό, ἤδη βρίσκεσαι στὸν οὐρανό.

Ἔτσι, ὅταν ἡ γῆ σὲ συνθλίβει μὲ τὴν κόλασή της, τρέξε στὸ ναό, μπὲς μέσα, καὶ νά, εἶσαι μέσα στὸν Παράδεισο. Ἂν οἱ ἄνθρωποι σὲ ἐνοχλοῦν μὲ τὴν κακία τους, νὰ προσφεύγεις στὸ ναό, νὰ γονατίζεις μπροστὰ στὸ Θεό, καὶ Ἐκεῖνος θὰ σὲ προσλάβει κάτω ἀπὸ τὴ γλυκιὰ καὶ παντοδύναμη προστασία του. Ἂν πάλι συμβεῖ νὰ πέσουν πάνω σου ὁλόκληρες λεγεῶνες δαιμόνων, ἐσὺ τρέξε στὸ ναό, ἀνάμεσα στοὺς Ἀγγέλους ἐπειδὴ ὁ ναὸς εἶναι πάντοτε γεμάτος ἀπὸ Ἀγγέλους, καὶ οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ θὰ σὲ προστατεύσουν ἀπὸ ὅλα τὰ δαιμόνια τοῦ κόσμου.